2020 İzmir depremi Bu yazıyı sürekli sallanan evimde yazmaya çalışıyorum. Okuyan olur mu olmaz mı bilmiyorum; ne de olsa ne küfür ne de cadılar bayramından dötümü gösteren pozlar var.
Not: Düşündüm de: ilerleyen satırlarda küfür konusunda söz veremeyebilirim…
Neyse devam edelim:
Deprem Dehşeti 2020 İzmir depremi
30 Kasım 2020 saat 14: bilmem kaçta ev sallanmaya başladı; evden öyle bir can havliyle fırladım ki terliklerim bile yoktu ayağımda. ( yalnızdım, sürekli yalnız yakalıyor deprem beni, henüz canımı alamadı ama peşimde biliyorum. )
Evin önü tanıdığım tanımadığım komşularımla doluydu, çocuklar, kadınlar ağlıyordu. Ben salak salak bakıyordum çevreme ve evin dışında olmama rağmen hala sallanıyorduk, oysa salondan koridoru geçmiş, 1 kat yukarıdan aşağıya koşar adımlarla çıkmıştım, ama bacaklarım kısadır benim, ne kadar hızla alabilirdim ki mesafeyi/ Deprem 10 -15 saniye sürdü diyenlere gelsin bu satır/ anlamamazlıktan gelmeye devam ederlerse: hayır canlarım: 10-15 saniye sürmedi deprem, eminim. Diyeyerek bu bahsi şimdilik kapatalım./en az 25 saniye/
Devam:
2020 İzmir depremi
Bu yaşımda, bilmem kaç tane deprem görmüş ve içlerinden sağ çıkmayı başarmış bir insan olarak böylesini görmedim. Evin içinde kendini dehşetle hissettiren zelzele yerçekimi ve cümle fizik kanunlarını silmiş, kendi kafasına göre bir nizam tertip etmişti sanki. Adımlarımı yerçekimsiz ortamda atıyor, yaylanıyor sanki yukarıya zıplıyor bir anda yere konuyordum. …korku değildi bu, dehşetti… Aklımdan önce annem geçti , hatta anne anne diye sayıkladım sanırım..anımsamıyorum tam… öleceğime bu kez yakamı kurtaramayacağımı biliyordum depremin elinden..ama insansın işte, yine de yaşamak istiyorsun. Terliksiz , yalın ayak çıktım dedim ya, işte iyi ki kıçımda donum vardı zira o an olmasa öyle bile atardım kendimi dışarı…Komşularıma bir kez daha geçmiş olsun, sadece depremden kurtulmuş değillerdi zira.
Telefon içerde kalmıştı elbette, ne önemi vardı ki? Ama Arayanlar olur , merak ederler, bir tersoluk çıkar diye yukarı seğirttim 3,5 ata ata.. Bir baktım evdeki kedilerim toz olmuş; yavrucaklar benim dehşetimin etkisinden mi yoksa zelzelenin de şiddetinden mi, asla bulamayacağım şekilde saklanmış olmalıydılar. İstemezlerse asla bulamazsınız onları, nitekim ben de bulamadım tabi. 4 kedim var,2 kedi çantası…onları dışarıya çıkaramazdım tek başıma ama bir şey olursa kaçacakları yerleri vardı, masa altları geniş demir çekmeceler, bizden daha akıllılar yemin ederim sonradan öğrendim masaların boşluklarına falan saklanmışlar… Neyse bu sonraki konu…
İnsansın işte
Çevremde insanlar telefondalar, kimi ağlıyor, kimi haber veriyor , haber alıyor… Beni arayan sevgili dostlardan bazıları ağlıyor bana ulaşamadıkları için..akıllarına bir sürü şey gelmiş normal olarak..elbette telefonlara bir anda yüklenilmesinin neticesi bu, ama ne diyebilirim? İnsansın işte, yeniliyorsun duygularına..kızamıyorum…Gerçi ben telefon yerine sms veya WHAtsapp mesajları atarak örnek bir birey mirey olmuş olabilirim ama doğrusu ne halt ettiğimin farkında bile değildim o yüzden siktir et …
Hasım kolon çatlağı 2020 İzmir depremi
Evimiz sağlamdı, yıkılmamış ayakta kalmıştı ama mutfak kolonunda bir çatlak iyice belirginleşmiş sanki bana: ‘’ Bu kez de yakalayamadım seni şişko bücür ama bir dahakine neden olmasın?’’ der gibi kötü kötü bakıyordu… Yutkunamadım bile..İnsan mutfak kolonuyla hasım olur mu? Kabuslarına girer mi? Oluyor işte… Yaşamak lazım…
Kötü haberler peş peşe geliyordu: Bayraklı, Bornova yıkılmış… Hayatımda ilk kez deprem sonrası eve giremedim… Ben salak bir cesaretle: aman yea n olacak der girerdim oysa…Bu kez yememişti: salak salak geziyordum mahallede bir aşağğı bir yukarı.. Terliklerimi giymiştim yukarı çıkıp telefonu aldığımda..ama bu kez üşüyordum…Yukarı çıkıp sağlam bir şeyler giymeliydim, üşüdükçe çok affedersiniz tuvalaete gitmem gerekir ikide bir..Ya Allah deyip çıktım yukarı daha kaın bir şeyler giydim..giyinirken hafif hafif bazen şiddetini artırabilecek şiddette artçı sarsıntılarla sallanıyorduk elbette.. kendi çapımda rekor kırmış olabilirim , giyindikten sonra dışarı attım kendimi tekrar.. Sanki nefesimi evde tutmuş ve şimdi dışarıda veriyordum.
Korka korka
Komşular telaş içinde hala, herkes Bayraklı, Bornova hakkında konuşuyor…Sonra arabada geçen bir akşam vakti. İzmir’in havası biraz terelellidir dostlar.. güneşli bir günün ardından , bu birkaç saat olabileceği gibi birkaç dakika da sürebilir derhal dötünüzü üşütecek bir ayazla değiştirebilir çehresini. Ve elbette hava yapıyordu yapacağını. Evimiz sağlam görünüyordu ama gir girebilirsen içeri, arabanın içinde bile zangır zangır sallanıyorduk… Ama insansın işte, karnın acıkıyor, çişin geliyor, bir şeyler alman gerekiyor..saat oldu 21:00 hava buz gibi../sağol terelleli İzmir havası yine şaşırtmadın bizi…/ Mecbur kaldık içeri girdik ama ne giriş..sanki evin içinde kanlı katiller bizi bekliyor, yavaş adımlarla ses çıkarmadan içeri süzüldük. Kediler saklandıkları yerlerden çıktı bizi görünce…
Bi lokma bir şeyler tıkıştırdık ama korku içinde…Yine sallandık tabi ..yine dışlardayız… hava bok gibi soğuk.. Komşularımızdan biri Akut Gönüllüsü, yardıma gitti, bazıları yardım toplamak için işe girişti.. Düşündüm:, tırsa tırsa da olsa içeri girebileceğim bir evim vardı. evim yıkılmamıştı, zarar gördüğü de söylenemzdi.. O pis bakışlı mutfak duvarı kolonu görüntüsünü zihnimden siliyordum tabi…
‘’Zina yapan İzmirliler …’’ diyen bitarafım ağızlılar
Ama Bayraklı, Bornova ve kim bilir daha bilemediğimiz hangi yerlerde evi yıkılmış, aşırı zarar görmüş ve o geceyi sokakta geçirmek zorunda olan insanlar var…/o rakamlar ve zarar ziyan tablosu asla doğru bildirilmez. Klasik bir Türk geleneği olsa gerek/ Üstelik yıkıntıların içinde yakınları olanlar..Evet besbelli mızmızlık hatta hıyarlıktı benim şikayet ettiklerim…
Gözümüz sürekli haberlerdeydi. Acı haberler geldikçe içimiz sızlıyordu. Tabi zaman ilerledikçe yine o: ‘’…zina yapan İzmirlilere oh olsun, namaz kılmazlarsa böyle olur…’’ diyen bitarafım ağızlılar, nereden geldikleri belli olmayan ama bir anda etrafı saran hamamböcekleri gibi saklandıkları deliklerden çıkmaya başladılar.. Normalde suratlarına bile tükürmem bunların, tükürüğüme yazık.. Ama o an elime geçseydi bir tanesi bilemiyorum neler olabilirdi. Şeytan’ın bile bir asaleti vardır değil mi? Bunlar nasıl yaratıklar bilmiyorum. Böyle durumlarda benim söylediğim bir şey var hep: bunlar Homo sapiens değil, görünüş evet ama zihin başka bir şey.. neyse siktir et onları, insan bile değiller zaten.
Şeyma Subaşı ve dötü
Tabi Şeyma Subaşı denen bir varlık da cadılar bayramı denen bir şeyi ki normalde benim cadılar bayramı ile bir sorunum yok , sevenler alınmasın, bunca acıya karşı nispet edercesine vur patlasın , çal oynasın karelerini gözümüze sokmasa, dötünü kıvıra kıvıra sanki çok ihtiyacımız varmış gibi arzı endam eyledi sosyal medyada…Asaplarım bozuk olmasa inanın buna da bakmam bile ama durumu biliyorsunuz.
Düğün arabası gibi güle oynaya, şarkılar, türküler çala çala İzmir’e gelen siyasilerden bahsetmiyorum bile , bahsettim mi? Hayır…
Memleket yangında saçını tarayanlarla dolu
Ülkemizin en büyük sorunlarından biri: ki ülkemizim büyük sorunları saymakla bitmez, deprem onca insanı yakmışken, ben en çok : zina yapanlar hüloo diye cümle kurmaya çalışan varlıklara, depremde hayatını kaybeden o gencecik insanlar, okuldan evine dönmekten başka suçu !? olmayan küçücük kız çocuklarına söyle lan bunları demek isterdim. Ahirette ya da başka üst boyutlarda ya da her nerede ölüm sonrası bir yaşam ve adalet varsa eğer benim elim 2 yakanızda ve emin olun onlar da attığınız bu iftiralar yüzünden sizden hesap soracak… Diyecek çok şey var hem de çok ama sallanan bir evde çalakalem bu kadar yazabildim. Yazım hatalarıma, düşürdüğüm cümle kelimelere takılmayın, kusura bakmayın ya da bakın , siz bilirsiniz.
Memleket yangında saçını tarayanlarla dolu bilin. Kendinize dikkat edin.
https://www.youtube.com/channel/UCY2ps_mnNqfVtZ83jyGnXSQ?view_as=subscriber
