ÖLÜM DAĞI/ DYATLOV GEÇİDİ VAKASI
1959 senesi. Yer: Ural dağları. Çözülememiş, hala gizem perdesini koruyan sır bir dava. Son derece ürkütücü. O yüzden bu tür şeylere karşı hassasiyetiniz yüksekse ona göre okuyunuz. Ya da bu yazıyı es geçiniz.ölüm dağı/
Bir grup Rus kayakçı, Ural dağlarında yolculuk yapmaya karar verir. Her biri deneyimli, atletik birer sporcu olduklarından, bu geziye son derece profesyonel şekilde hazırlanırlar. Her türlü tedbir alınmıştır.
Yolculuğa çıkan kafile: Dyatlov, Kolmogorova, Dubinina, Kolevatov, Slobodin, Krivonischenko, Doroshenko, -Brignollel, Zolotarev. Adlı kişilerden oluşuyordu.
Bu yolculuğa son anda, sağlık sorunları yüzünden katılamayan arkadaşları, olay sonrası şöyle demiştir.
‘’ Onlara ne olduğunu bilmek için ömrümün geriye kalanını hiç tereddüt etmeden verirdim.’’
Ural dağlarına çıkacak kafiledeki kişiler, cesur ve kendinden emin profesyonel sporculardı. Tecrübeliydiler ve acemice hata yapacak kişiler değildi.
Yolculuk başladı.
Kararlaştırılana göre, kasabaya geri döndüklerinde, dyatlov, üyesi oldukları spor kulübüne telgraf çekecekti. Telgraf gelmeyince, arkadaşları buna pek aldırmadı, bir iki günlük gecikme, bu tür zorlu parkurlarda gayet normal sayılırdı çünkü. Ama süre uzayınca, onlardan telgraf bekleyen arkadaşları tedirgin olmaya başladı.
Sporcuların aileleri, bir araştırma ekibi kurdurarak, spor kulübündekileri, gençleri aramaya gönderdi. Bu ekibe polis ve askeri helikopterlerde katıldı. Şubat 1959 arama çalışmaları başladı.
Yaklaşık bir hafta sonra, arayanları dehşete düşürecek ilk bulgular elde edildi.
Kholat-syakhl dağı: İlk 2 cesedin bulunduğu yer. Kamp alanında bulunan çadır paramparça olmuştur. Ayak izleri, ağaçlık bölgeye doğru yüründüğünü, daha sonra izlerin kar tarafından örülerek yok olmuş olduğunu gösterir. İki ceset de yarı çıplak, üzerlerinde sadece iç giysileri var.
Durumdan çıkarılan yoruma göre, kampa doğru ulaşmaya çalışan 3 cesede daha rastlandı. Cesetler arası mesafe sadece: 100 ila 150 metre arasındaydı.
Ölüm sebepleri, tahmin edildiği üzere: hipotermiydi. Yani vücut ısısının ani düşmesi.
Önemli not: Kholat-syakhl dağının Mansi lisanındaki anlamı: Ölüm dağı demektir.
Geriye kalan dört kişinin bulunması ancak Mayıs ayında mümkün olabildi. Bir nehir kıyısında, karların altında dört ceset bulundu. Kafataslarında korkunç darbeler vardı. Aldıkları darbeler sebebiyle öldükleri kesindi. İki kişinin göğüs kafesleri delik deşik bir şekilde paramparçaydı. Tuhaf olan: Cesetlerdeki bu darbeler, dış etkenlerden olmamıştı da, bir şekilde ortaya çıkan aşırı yüksek basınçtan patlamışlardı.
Bu arada kadınlarının birinin dili kopmuştur!
Yapılan otopsi sonrası, cesetlerin üzerinde aşırı radyoaktif ize rastlanır.
Kamp alanında yaşayan Mansiler sorguya çekilir. Ama kamp alanında onlardan başka kimselerin ayak izinin olmaması bu soruşturmayı bir yere götürmez. Polisler şaşkınlık içindedir. Deliller incelenir.
İki garip bulguya rastlanır.
Biri: Çadırlar, dıştan değil, içeriden parçalanmıştır.
Diğeri: Kamp ateşi yakan, deneyimli dağcılar neden az ilerilerinde bulunan kuru dallar yerine, ıslak dalları yakmaya çalışmışlardır?
Bu olay gazetelerde manşet olur. Teoriler üretilmeye başlar. Teorilerin hepsinde ortak nokta şudur:
Bir şeyler ters gitmiş ve bu uzman sporcuları dehşete düşürecek kadar korkutmuştur. Sporcuların öyle korkmuştur ki; yarı çıplak, yalın ayak, çadırlarını kendi elleriyle parçalayarak buz gibi havada sağa sola koşuşturmaya başlamışlardır.
Kuru dallar yerine yaş ve yanması zaman alçak dalları yakmaya çalışmaları, bir şekilde kör olmalarından kaynaklanmaktadır. Zira ancak kör olan biri, ısınmak için eline ne geçirirse yakmaya çalışır. Kör olmaları sebebiyle diğer kişiler, ormanda koşarken başlarını ağaçlara çarpış olmalıydılar.
Bu tecrübeli sporcuları böylesine korkutan şey neydi?
Yabani bir hayvan mı? Eğer öyle olsa, etrafta onun da ayak izleri olurdu. Ama öyle bir ayak izine rastlanmamıştı. Üstelik, normalin üzeri değerde, cesetlerin üzerinde bulunan radyasyonu açıklamıyordu bu.
Bu dosya bilinmezleriyle kapatıldı. Olay: Bilinmeyen bir kuvvet tarafından öldürüldüklerini söylemekten öteye gitmedi.
O dönem incelemelerde görev almış Gazeteci, fotoğrafçı Yarovoi, bu olaydan esinlenerek bir roman yazıyor. Sovyet yönetimi baskısıyla, önemli detayları atladığı biliniyor. Yazarın arkadaşları, romanın asıl kopyasında detayların olduğunu söyleseler de, Yarovi’nin ölümünün ardından, ona ait olan arşivler sırra kadem basıyor!
1990 senesine gelindiğinde, olayın üzerindeki sis perdesi aralanmaya başlıyor. Anatoly Guschin derinlemesine bir incelemeye alıyor bu olayı. Bir şekilde elde ettiği ayrıcalıklar sayesinde, epey yol kat ediyor. Fark ediyor ki: Birçok belge eksik ya da kayıp! Bir kitap çıkarıyor Guschin. İddia oldukça sert:
Bu sporcular, görmemeleri gereken bir şeyi gördüler. Sovyetlere, gizlice yönetilen, gizli ve tehlikeli bir silah projesi.
Bu kitaptan güç alan ve o araştırmalarda bulunan emekli polis Ivanov, bir yazı yayınlatıyor. Yazı çok ilginç. Araştırmalar yapılırken, gökyüzünde uçan tuhaf küreler görmüşler ve amirlerine bunu bildirdiklerinde, aldıkları emir kısa ve net: Araştırmayı sonlandırın ve ağzını sıkı tutun!
Ivanov’un iddiası desteksiz değil. O tarihte, kayak yapan ancak olayın olduğu yerden 45 kilometre kadar uzakta olan gurupta, aynı kürelerden bahseden ifade vermişler. Nedense, bu ayrıntı göz ardı edilmiş!
Olay hala bir sır.
Kaynak: https://eksisozluk.com/dyatlov-gecidi-vakasi–2129012
https://tr.wikipedia.org/wiki/Dyatlov_Ge%C3%A7idi_Vakas%C4%B1
http://dyatlov-pass.com/
