Hayat geçiyor

Hayat geçiyor

Hayat geçiyor yakalayamıyoruz.

Hayat geçiyor

Elbette daha “farkında” olarak yaşanan bir hayata dönük ortak arzu, ânın tadını çıkaramama duygusundan geliyor. “Şimdide” yaşamıyor olma düşüncesinin sonucu, deneyimimizin yeterince yoğun olmadığı hissidir. Hayatımızın yanı başımızdan geçip gittiği ve “gerçekten” yaşamadığımız duygusu ortaya çıkar: Deneyimler gelip geçer ama herhangi bir anlamları yoktur. Genel olarak özel bir günü iple çektiğimiz zamanlar olur ve olacaktır, ama sonrasında duygusal açıdan olaya samimi bir şekilde katılamamışız gibi görünür. Başımıza gelen şeyleri farkındalıkla yaşamamışızdır. Tecrübe edilen deneyim yeterince yoğun değildir sanki. Mamafih iş işten geçtikten sonra hayıflanırız: “ Keşke,’’ deriz; ‘’ Keşke sevdiğim insanlarla beraber olduğum zamanları daha dolu yaşayabilseydim, tadına vara vara yaşayabilseydim.’’

Ölüme mahkûm edilmişti: Dostoyevski.

Farkındalık

Buna yakın sözler, “Budala”da Dostoyevski’nin başına gelmişti: Ölüme mahkûm edilmişti ve varoluşun son saniyeleri hakkında kendi tecrübesine dayanarak yazıyordu: “Olağanüstü bir açıklıkla” geçen bu son anlarda önemsiz detaylara bile dikkat etmişti. Zaman algısı da özel bir değişim geçirmişti: “Bu beş dakikanın ona sonsuz zaman dilimi, büyük bir servet gibi geldiğini söylüyordu.

Hayat geçiyor

Değişen bir bilinç durumunun tipik işaretleri: her anı farkındalık ile yaşamak, bu sebeple zamanın genişleme duygusudur. Farklı şartlarda bu tarz deneyimleri yaşamak isteyebilir kişi.

Bunun gibi bilinç durumları en çok tehlikenin yarattığı uç durumlarda (“savaş ya da sıvış”) ortaya çıkar, ama aynı zamanda yoğun mutluluk anlarında da görülebilir. Büyük bir heyecan anında veya bir aydınlanma yaşadığımızda dikkatimiz azami keskinlik mertebesine ulaşır.

Böylesi durumları idare etmek kolay sayılmaz elbette. Tırmanıcılar ve paraşütçüler gibi “ekstrem” atletler, zamanın genişlediği bu yoğun anları yaşamak için tehlikeli durumların peşinden koşarlar. Bungee-jumping de birkaç saniyeliğine benzer bir fiziksel durumu tetikleyebilir. Birçok insan normalde görülmeyen veya hayatın istisnai durumlarında çok ender görülen keskin duygu ve algıları ek bir çaba sarf etmeden ortaya çıkardığı için uyuşturucu kullanır.

Hayat geçiyor

Evle iş arasında mekik dokuyarak geçen hayat.

Tersine, sıradan, gündelik varoluş evle iş arasında mekik dokuyarak geçer; bu koşullar altında insanın tam bir farkındalıkla kendini olup bitenlere vermesi biraz zordur. Bu, konsantrasyon gerektirir ve içten ya da dıştan gelen uyaranların zihni dağıtmasına izin vermeden dikkati korumak gerekir.

Dostoyevski’nin Budala’sında, ölüme mahkum edildikten sonra affedilen adam, yaşamasına izin verilirse her saniyenin tadını çıkaracağına dair gayri resmi yeminini tutamaz.

Yine de gündelik deneyimlerin çerçevesi daha eksiksiz algılama, ânı daha yoğun yaşama fırsatları verir. Farkındalığın mevcut ânı hissetme biçimimizi nasıl etkilediğini kısmen, uzun bir tatilden sonra eve dönmenin nasıl bir şey olduğunu düşünerek göz önünde canlandırabilirsiniz. Normalde bütün dikkatimizi vermediğimiz nesneler neredeyse büyülü bir mevcudiyet kazanır. Daima orada olduklarını bilsek de yeni gibi görünürler. Uzun bir yokluktan sonra geri döndüğümüz gün daima özeldir ve gerek gündelik rutinleri gerekse çevremizi belirgin bir yoğunlukla tecrübe ederiz.

Yazının ilk bölümü için aşağıdaki linke girmeniz tavsiye edilir.

https://angelsdia.com/hissedilen-zaman-zamani-nasil-deneyimleriz/

Mitoloji, tarih , gerilim ve polisiye sevenler:

Polisiye, gerilim, mitoloji seviyorsanız. Melekler, büyüler, kadim tarikatlar ve benzeri konular ilginizi çekiyorsa, başı sonu belli hikayelerden sıkıldıysanız. Kafası çok değişik bir roman sizleri bekliyor; Büyü -Zaman konusuna çok farklı yaklaşılan, Zaman ve büyüyü derinlemesine bir kurgu roman çerçevesinde anlatan kitabımın linki : https://angelsdia.com/surpriz-sonlu-kitaplar-melek-gunlukleri-1-babil-buyusu/